Griekwastad – ʼn Onrusbarende reis deur ‘n doolhof van tergende vrae

Alhoewel almal wat die tragedie destyds in ongeloof gevolg het, weet wat die uiteinde van die saak was, is dit Alex se siellose gesigsuitrukkings, lewelose oë en  skrapse dialoog wat telkens ʼn ongemaklike rilling teen die kyker se rug laat afrol. Ander karakters soos Joe Scholtz, die Steenkamps se buurman word met ʼn amper tasbare en oortuigende meegevoel deur Albert Maritz vertolk, en Jane van Wyk as Marthella, die vermoorde suster van Don, sal ook lank na die eindtitels by die kyker spook.

Tegnies word Griekwastad in ʼn semi-dokumentêre formaat aangebied. Onderhoude word in-kamera met inwoners van die dorp gevoer om ʼn idee te kry van wat hulle van die gebeure dink en wat ʼn moontlike motief vir die moorde kon wees. Die kamera word as ʼn onheilspellende oog ingespan wat sielloos rondsweef en die gruwels in die fynste detail vasvang. Jozua Malherbe verdien hier nie net ʼn veer in sy hoed as regisseur nie, maar ook as kinematograaf.

Te danke aan ʼn knap regie en geslaagde draaiboek deur Tertius Kapp is Griekwastad deurspek met visuele simboliek oor die onbekende, die dood en tergende vrae oor boosheid. Nes die donker gebeure wat daardie Vrydagmiddag op die plaas Naauwhoek afgespeel het en ʼn gemeenskap na vrae laat soek het, is ons vandag agt jaar later steeds nie nader aan ʼn duidelike antwoord nie. Griekwastad probeer geensins om antwoorde te kry nie, maar neem sy kykers eerder op ‘n onrusbarende reis deur ʼn doolhof van tergende vrae.